Waarom cultuur zo mooi is.

Het is maandag 12 mei en de eerste week zit er alweer bijna op in Madagaskar. De week die vooral in het teken stond van acclimatiseren. Maar ook van vele verschillende tradities en veel verschillen met de manier van leven zoals wij dat in Nederland doen, vaak vergeten wij in Nederland de waarde hiervan. Cultuurverschillen zijn ontzettend mooi om te zien en om hier op een goede manier mee om te gaan is een leuke uitdaging.

De eerste dagen op kantoor stonden vooral in het teken van kennis maken en introduceren. Ik heb met iedereen een praatje gemaakt en de sfeer is geweldig, mede doordat het een familiebedrijf is. De banden zijn dus hechter dan op kantoor bij elke andere tour operator dat weet ik wel zeker.Dit is een van de sterke punten van Ramartour voor de klant. Er wordt veel gelachen maar toch ook wel gewerkt maar wel mora mora, wat betekent rustig aan doen, alles op zijn tijd. S'middags is er een gezamenlijke lunch (rijst) waar ik toch af toe hoop dat ik Malagasy kan spreken, want er wordt onderling meer Malagasy gesproken dan Frans, maar ik ben al met de eerste lessen begonnen. Wie weet hoe ver ik het kan schoppen! Een leuk voorbeeld is namelijk dat we tijdens de lunch een banaan kregen en me werd verteld dat dit in het Malagsy 'Bibiti'betekend. Of ik het goed spel weet ik niet maar het klonk in ieder geval als 'bibiti'. Zo leuk als ik het vind om een taal te leren herhaal ik het een paar keer, waarna iedereen in een deuk ligt van het lachen. Het betekent dus geen banaan maar iets wat er qua vorm op lijkt.. lachen die Malagasy mensen! Humor is er dus zeker hier.
Daarnaast is het een traditie om op verjaardagen de jarige een ei op zijn of haar hoofd kapot te slaan ergens op de dag. Natuurlijk wel op een onverwacht moment, ik ben blij dat ik in februari jarig ben!

De week op kantoor werd mooi afgesloten met een welkomstborrel, ook werd de stagiaire van vorig jaar op skype erbij gehaald en zo heb ik met haar nog even kunnen praten. Aansluitend zijn we met een grote groep naar de karaokebar gegaan wat hier een hype aan het worden is. Het is leuk als er mensen op de stoel plaats nemen die 'kunnen zingen' maar minder leuk als er dronken mensen op de stoel plaats nemen, dan kun je beter even buiten gaan roken of je oren dicht doen. Desalniettemin was het een erg gezellige avond en dat voelde ik de ochtend erna ook.

Verder heb ik deze week nog wat gasten bediend in het guesthouse en gepraat met wat vrienden van de Ramartour familie, deze waren afkomstig uit Zuid-Afrika en zijn hier gaan wonen. Er valt zoveel te doen en te vertellen over mijn reis maar het meeste zal ik bewaren voor als ik weer in Nederland ben.

Als laatste sluit ik mijn tweede verslag af met een leuk nieuwtje. Ik heb namelijk te horen gekregen dat ik van 13 tot en met 23-25 mei samen met een andere gids van Ramartour een groep Denen mag begeleiden. Deze reis zal beginnen in Antananarivo en zal eindigen in Zuid-Madagaskar aan de kust in de stad Ifaty. In totaal is de reis zo'n 920 km. Zodra ik terug ben in 'Tana' (Antananarivo) zal ik de reis met jullie delen, het zal enerverend, leerzaam en vooral geweldig worden!

Tot over twee weken! Veloma et au revoir.