Reis naar Zuid-Madagaskar

Iets later dan verwacht maar hier is mijn verslag van de reis naar Ifaty (1900 km heen en terug). Het is vandaag 29 mei en ben alweer bijna vier weken in Madagaskar. Waar zou ik kunnen beginnen, want ik heb de afgelopen twee weken zoveel gezien en meegemaakt. Het was een reis vol met verschillende landschappen verschillende volkeren en ieder deel had zijn eigen verhaal. De reis van 950 km heen en 950 km terug was er een om nooit meer te vergeten.
Allereerst te beginnen met het ophalen van de groep, want het zou een groep worden van 18 Deense klanten en ik zou samen met een gids en deze groep de reis naar Zuid- Madagaskar gaan maken. Uiteindelijk op het vliegveld aangekomen werd al snel duidelijk dat het allemaal vrouwen waren en dat het een leuke week maar af en toe ook vermoeiende week ging worden, maar dat is niet erg het hoort bij het vak! Aansluitend op deze dag hebben we met de hele groep pizza's besteld en gekeken en mee gedanst met een traditioneel Malagasy dans en muziek optreden.
De volgende ochtend was het 14 mei en stond de stadstour in Antananarivo op het programma, wederom was het weer heerlijk weer en dus perfecte omstandigheden voor een goede wandeling. Samen met de chauffeur en zijn assistent de gids en de groep in de bus op naar Tana, zo wordt de stad ook wel genoemd. Het mooiste moment voor mij was toen we boven op een van de heilige heuvels stonden waar je een schitterend uitzicht hebt over heel de stad. Een keerzijde van de dag was dat je ziet dat veel mensen op straat (bijna) geen geld hebben om aan voldoende eten of drinken te komen, maar hier moet je mee om kunnen gaan, het is helaas de orde van de dag.

De volgende dag iets heel anders. we gingen namelijk naar een activiteiten terrein waar ziplining, paintball, paardrijden, midgetgolf en noem maar op mogelijk was. Samen met een heerlijke lunch was het een hele gezellige dag en een goede manier om iedereen te leren kennen, zo zijn er al een paar woordjes Deens geleerd!
Na twee dagen in Tana begon het echte avontuur, we begonnen de reis met de busrit naar Antsirabe zo'n 170 km ten zuiden van Tana. We waren nog geen 50 km verder of er waren al veranderingen merkbaar in het landschap, ontzettend veel rijstverbouw en ontzettend veel kleine plattelandsdorpjes waar men allerlei handgemaakte producten verkopen zoals hoeden, bestek en allerlei decoraties voor het huis. Hier heb ik ook mijn prachtige hoed gekocht die nodig was voor de lange wandeling in 1 van de nationale natuurparken. Want niet alleen het landschap veranderde maar ook de temperatuur!
De volgende dag stond de fietstour door Antsirabe en omgeving op het programma, hier had ik ontzettend veel zin in en wat een ervaring is dat om met een grote groep westerlingen midden door Madagaskar te fietsen. Ik heb geen enkele voorbijganger gezien die niet even opkeek, wuifde of ons begroette, ik heb natuurlijk ook wel een idee waarom. Los daarvan hebben we de stad doorgefietst en zijn we uiteindelijk aangekomen bij een groot meer waar we onze lunch hebben genuttigd. Na de lunch was er de keuze of door naar het volgende meer of bij het eerste meer blijven om daar een rondje te fietsen. Ik ging uiteindelijk met 7 anderen van de groep door naar het volgende meer (10km) en de gids en de rest bleven achter. Wel waren de 10 km niet geasfalteerd en 5 km was klimmen. Helaas overschatte sommige meiden zich hierin en moesten we op de helft helaas terugkeren. De avond erna hebben we rumavond gehouden omdat de Malagasy mensen ontzettend veel van rum houden en deze ook zelf maken. Dit was een zeer geslaagde avond!..
De volgende ochtend kon iedereen lekker uitrusten in de bus want de volgende transfer stond op het programma, die van Antsirabe naar Ambalavao. Wederom kreeg het landschap een metamorfose. De begroeide heuveltjes werden woeste rotslandschappen met hoge toppen. Het was pop dit punt al adembenemend te zien. Onderweg werd iedereen wakker geschud door harde tikken op de bus, het was de migratie van miljoenen sprinkhanen op zoek naar warmere oorden. Hoewel er geen wolken te zien waren werd te zon toch verduisterd door ontzettend veel van deze beestjes, de weg lag vol, en de vooruit van de bus ook. Zeker 5 kilometer lang zagen we niks anders dan sprinkhanen, en geen kleintjes zoals wij die kennen in Nederland. Met een lengte van zo’n 6-8 centimeter hoor je die erg goed tegen de bus slaan! Onderweg kwamen we dit tafereel zeker nog 3 keer tegen. Aangekomen bij het guesthouse hebben we een ons even volgestopt met bier en cheeseburgers, zo op z’n tijd is dat ook wel erg lekker naast het heerlijke Malagasy voedsel.

Toen was de dag aangebroken dat ik zoals jullie hem allemaal kennen, ‘King Julian’ ging ontmoeten. Mij is er nooit verteld dat er meerdere zijn! Dat was dus even een shock maar wat zijn het leuke beestjes om naar te kijken. Verstopt tussen de bomen hoorde we al lopend waar ze zaten. En de lokale gids heeft ons hierbij uiteraard geholpen. Lopend met wat geluidjes via zijn telefoon waar de ringstaartmaki’s dan op reageren zodat zij hun plek verklappen. Eenmaal gevonden zijn ze gek op aandacht, maar wel op gepaste afstand. Sommige komen zelfs even op de grond maar de meeste blijven in de boom waar ze zich het veiligst voelen.

Na een korte nacht slapen was het weer tijd om te vertrekken, nog verder richting het zuiden. Na mate je steeds verder komt wordt het landschap ruwer en wilder, de echte wildernis. Het heeft wel iets weg van de Grand Canyon in Amerika. We doorkruisten vele kleine dorpjes waar de inwoners al van ver zagen dat er weer een bus met toeristen aankwam, al joelend en wuivend begroette ze ons telkens weer in de hoop natuurlijk dat we zouden stoppen. Bij enkele dorpjes deden we dit ook en hadden we veel bekijks vooral van de kinderen die je maar bleven aanstaren en naar je glimlachte. Iets wat heel belangrijk is voor de inwoners is de Zebu, de koe van Madagascar. Eigenlijk is het een koe met een bult van een kameel op zijn rug. Het heeft ook dezelfde functie als die van een kameel, om in droge tijden een voorraadje te hebben. Vaak is het verkeer op de weg de Zebu met een kar en geen auto’s of bussen. Je kunt je wel voorstellen dat het daarom niet erg snel gaat omdat je elke keer weer moet remmen of uitwijken voor deze dieren. Daarnaast staat de Zebu op elke menu kaart en is zeer aan te raden. Verder is er binnen een bepaalde stam een traditie omtrent de Zebu. Het is namelijk zo dat wanneer een man de Zebu van een andere man steelt hij de vrouw van deze man in bezit krijgt. Zo kun je dus ook meerdere vrouwen en meerdere Zebu's hebben, voor hen heel normaal.

Na wat goede nachtrust was het tijd voor het nationaal park Isalo.
We begonnen het bezoek aan dit park met een pittige klim naar het plateau wat ons prachtige plaatjes zou opleveren. Onderweg werd er veel verteld over de verschillende endemische planten en dieren die hier leven, ook zagen we kleine kameleons en later ook verschillende lemuren. Verder hebben we twee verschillende natuurlijke zwembaden gezien zoals men die hier noemt, hier hebben we met zijn alle een heerlijke verfrissende duik genomen, want het was rond de 29 graden en het water was rond de 10 graden, heerlijk dus! Na de verfrissing weer op pad en dwars door de bergen en regenwouden op naar de lunchplaats waar vele lemuren ons verraste, want de gids vertelde me dat we met wat geluk wat lemuren zouden spotten. Uiteindelijk werden dit er rond de 20! Azende op ons eten werden we omringd door de aapjes en soms lukte het ze om wat eten weg te kapen. Een van de leukste dagen.

De laatste transfer moest worden afgelegd de volgende ochtend, die naar Ifaty, waarvan de laatste 30 km alleen maar zandwegen zijn. Deze laatste 30 km duurde een uur, reken maar uit hoe hard dat ging! Eenmaal aangekomen bij ons laatste verblijf hebben we ons diner gehad en een afsluitende avond gehad met de hele groep met muziek, hapjes, drankjes waaronder de heerlijke rode wijn, bier en rum, kortom een geslaagde laatste avond van deze reis . Ook nog snel een duik genomen in zee wat heerlijk was. De nacht was kort voor mij zelf want ik ging met de bus mee terug om 5 uur die ochtend, veel geslapen op de terug reis… maar wat een week. Nu weer terug naar kantoor want er moet weer veel gedaan worden maar zoals altijd wel.. mora mora.
Als laatste is er nog een primeur toe te voegen aan dit verhaal want zoals jullie weten is de Champions League finale gespeeld afgelopen week. Nog nooit heb ik voetbal gekeken met zoveel vrouwen! Uiteindelijk bleef er maar 1 zitten tot het einde van de gehele wedstrijd maar toch een leuk weetje… ik heb buitenspel niet uitgelegd.
De groep is nu op de Oost-Madagaskar tour en zal aanstaande zaterdag voor het laatst in het guesthouse in Tana zijn, we hebben dan een afscheidsfeest.
Zelfs nu na dit verhaal heb ik nog maar 30 procent verteld wat we gezien en meegemaakt hebben maar dat houden jullie tegoed, pfoe drie weken zijn snel gegaan en ben alweer met de vierde week bezig de tijd gaat heel snel. Ik geniet elke dag hier tot volgende week! Op naar de maand juni ! (En het WK voetbal)
.